Çin yaygın olarak şeftalinin anavatanı olarak kabul edilir. Tüysüz bir şeftali türü olan nektarin Akdeniz havzasına İran'dan (eski adı Persia olan ve şeftalinin bilimsel adı olan Prunus persica'nın kaynağı) getirilmiştir. Şeftali MÖ 300'de Yunanistan'da ve MS 100'den kısa bir süre sonra Romalılar tarafından tüketilmiştir. Anadolu nektarinin ikinci ana yetiştirme bölgesiydi ve buradan Avrupa ülkelerine getirilmiştir. Nektarinin Anadolu’daki anavatanı Çanakkale ilinde yer alan Kazdağı, eski adıyla İda’dır. İnsan vücudu C vitamini sentezleme yeteneğine sahip olmadığı için nektarin gibi C vitamininden zengin besinleri tüketmeye mecburdur. Nektarin posadan zengin yapısı ile besinlerin bağırsaklardan geçiş hızını artırır, prebiyotik özelliği ile bağırsaklarda iyi huylu bakterilerin üremesini destekler, kan yağları ve kan şekeri seviyesinin dengelenmesine yardımcı olur, peklikten korur.